عفونت بیمارستانی به عفونت هایی گفته می شود که به صورت محدود یا منتشر و در اثر واکنش های بیماری زا مرتبط با خود عامل عفونی یا سموم آن در بیمارستان ایجاد می شود به شرطی که حداقل ۴۸ تا ۷۲ ساعت بعد از پذیرش بیمار در بیمارستان ایجاد شود ,در زمان پذیرش ,فرد نباید علائم آشکار عفونت مربوطه را داشته باشد و بیماری در دوره نهفتگی خودنباشد .
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، معیارهای مرتبط با تعریف عفونت اختصاصی با لحاظ نمودن کد خاص جهت تعریف عفونت بیمارستانی وجود دارد که در بیمارستانها موجود است .ک
طبق تعریف نظام کشوری مراقبت عفونت های بیمارستانی در ایران (NNIS) چهار نوع از عفونت های بیمارستانی بایستی گزارش داده شود که شامل :
– عفونت ادراری
– عفونت محل جراحی
– پنومونی
– عفونت خونی می باشند.
جزوات کامل این دستورالعمل در بخش های بیمارستان موجود می باشد .
اقدامات لازم در مورد پیشگیری ثانویه از بروز HIV
در کارکنان بهداشتی درمانی
الف ) آسیبهای پر خطر از نظر HIV
۱٫ آسیب با سوزن کلفت و توخالی
۲٫ آسیب های عمیق
۳٫ آسیب با وسایل دارای خون واضح
۴٫ آسیب با سوزن هایی که از داخل رگ بیمار خارج شده اند .
۵٫ فرد منشاء در مراحل اولیه HIV یا در مراحل پیشرفته بیماری و ایدز باشد .
ب ) آسیبهای کم خطر از نظر HIV
۱٫ آسیب با سوزن نازک و توپر مثل سوزن بخیه
۲٫ تماسهای سطحی و زیر پوستی
۳٫ تماس با مایعات غیر خونی بدن
۴٫ تماس سطح وسیعی از پوست سالم با
خون یا مایعات خونی – یا تماس سطح کوچکی از پوست سالم به مدت بیش از چند دقیقه
ج ) آسیب های بی خطر
۱٫ تماس با مایعات غیرخونی و بالقوه غیر عفونی مثل : ادرار و اشک
۲٫ تماس سطح کوچکی از پوست سالم یا تماس کوتاه مدت
۳٫ اقدامات اولیه پس از تماس :
۱٫ شستشوی محل آسیب دیده با آب و صابون به مدت حداقل ۵-۳ دقیقه ( نیازی به کاربرد مواد ضدعفونی کننده مثل الکل یا بتادین نیست(
۲٫ شستشوی مخاط چشم یا دهان با آب فراوان .
۳٫ ارزیابی خطر انتقال HIV در اسرع وقت و ترجیحاً در ۲۴ ساعت اول
• در این مورد باید به خونی بودن و میزان آن و راه تماس آن دقت شود .
• در مورد تماسهای مخاطی نیز باید به نوع ماده و خونی بودن آن و مدت زمان تماس دقت شود .
• در تماسهای سطحی پوست باید به وضعیت پوست از جهت وجود خراش یا درماتیت دقت شود .
۴٫ ارزیابی وضعیت فرد منشاء تماس :
الف ـ باید از نظر HIV ارزیابی شود
ب ـ در صورتیکه HIV مثبت باشد باید مرحله بیماری و تعداد TCell CD4 و بار ویروسی و سابقه درمان مشخص شود .
ج ـ علائم بالینی و نتایج آزمایشات و سابقه بیماریها و رفتارهای پر خطر در برآورد احتمال آلوده کنندگی فرد منشاء تماس مفید است .
د ـ در صورت وجود احتمال خطر باید در اسرع وقت نمونه خون جهت تست HIV فرستاده شود .
ه ـ در صورت منفی بودن تست ELIZA – HIV در فرد منشاء تماس نیازی به پیگیری و شروع درمان پیشگیری فرد آسیب دیده نمی باشد .
ح ـ در صورتیکه احتمال عفونت HIV در فرد منشاء تماس زیاد باشد شروع درمان پیشگیری ۲ دارویی تا زمانیکه نتایج آزمایشات مشخص شود توصیه می شود .
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، معیارهای مرتبط با تعریف عفونت اختصاصی با لحاظ نمودن کد خاص جهت تعریف عفونت بیمارستانی وجود دارد که در بیمارستانها موجود است .ک
طبق تعریف نظام کشوری مراقبت عفونت های بیمارستانی در ایران (NNIS) چهار نوع از عفونت های بیمارستانی بایستی گزارش داده شود که شامل :
– عفونت ادراری
– عفونت محل جراحی
– پنومونی
– عفونت خونی می باشند.
جزوات کامل این دستورالعمل در بخش های بیمارستان موجود می باشد .
اقدامات لازم در مورد پیشگیری ثانویه از بروز HIV
در کارکنان بهداشتی درمانی
الف ) آسیبهای پر خطر از نظر HIV
۱٫ آسیب با سوزن کلفت و توخالی
۲٫ آسیب های عمیق
۳٫ آسیب با وسایل دارای خون واضح
۴٫ آسیب با سوزن هایی که از داخل رگ بیمار خارج شده اند .
۵٫ فرد منشاء در مراحل اولیه HIV یا در مراحل پیشرفته بیماری و ایدز باشد .
ب ) آسیبهای کم خطر از نظر HIV
۱٫ آسیب با سوزن نازک و توپر مثل سوزن بخیه
۲٫ تماسهای سطحی و زیر پوستی
۳٫ تماس با مایعات غیر خونی بدن
۴٫ تماس سطح وسیعی از پوست سالم با
خون یا مایعات خونی – یا تماس سطح کوچکی از پوست سالم به مدت بیش از چند دقیقه
ج ) آسیب های بی خطر
۱٫ تماس با مایعات غیرخونی و بالقوه غیر عفونی مثل : ادرار و اشک
۲٫ تماس سطح کوچکی از پوست سالم یا تماس کوتاه مدت
۳٫ اقدامات اولیه پس از تماس :
۱٫ شستشوی محل آسیب دیده با آب و صابون به مدت حداقل ۵-۳ دقیقه ( نیازی به کاربرد مواد ضدعفونی کننده مثل الکل یا بتادین نیست(
۲٫ شستشوی مخاط چشم یا دهان با آب فراوان .
۳٫ ارزیابی خطر انتقال HIV در اسرع وقت و ترجیحاً در ۲۴ ساعت اول
• در این مورد باید به خونی بودن و میزان آن و راه تماس آن دقت شود .
• در مورد تماسهای مخاطی نیز باید به نوع ماده و خونی بودن آن و مدت زمان تماس دقت شود .
• در تماسهای سطحی پوست باید به وضعیت پوست از جهت وجود خراش یا درماتیت دقت شود .
۴٫ ارزیابی وضعیت فرد منشاء تماس :
الف ـ باید از نظر HIV ارزیابی شود
ب ـ در صورتیکه HIV مثبت باشد باید مرحله بیماری و تعداد TCell CD4 و بار ویروسی و سابقه درمان مشخص شود .
ج ـ علائم بالینی و نتایج آزمایشات و سابقه بیماریها و رفتارهای پر خطر در برآورد احتمال آلوده کنندگی فرد منشاء تماس مفید است .
د ـ در صورت وجود احتمال خطر باید در اسرع وقت نمونه خون جهت تست HIV فرستاده شود .
ه ـ در صورت منفی بودن تست ELIZA – HIV در فرد منشاء تماس نیازی به پیگیری و شروع درمان پیشگیری فرد آسیب دیده نمی باشد .
ح ـ در صورتیکه احتمال عفونت HIV در فرد منشاء تماس زیاد باشد شروع درمان پیشگیری ۲ دارویی تا زمانیکه نتایج آزمایشات مشخص شود توصیه می شود .